Γιορτάστηκε και φέτος στο σχολείο μας στις 17 Νοεμβρίου η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Οι ιδιαίτερες συνθήκες λόγω της πανδημίας δεν επέτρεψαν και φέτος να τελεστεί ο εορτασμός στην αίθουσα τελετών, με όλους τους μαθητές μας παρόντες στον ίδιο χώρο. Θέλοντας, λοιπόν, να δώσουμε στην εκδήλωσή μας έναν πιο άμεσο και εν μέρει διαδραστικό χαρακτήρα χρησιμοποιήσαμε την  τεχνολογία  και πιο συγκεκριμένα την πλατφόρμα  webex, μια που η αναβάθμιση του δικτύου και της συνδεσιμότητας που έγινε το περασμένο καλοκαίρι στο σχολείο μας το επέτρεπε. Για να τηρηθεί, επομένως, το πρωτόκολλο covid, το αφιέρωμά μας στα γεγονότα της εποχής αναμεταδιδόταν ταυτόχρονα σε όλες τις αίθουσες του σχολείου από το χώρο όπου βρίσκονταν οι συντελεστές της γιορτής.

Το αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο προλόγισε ο Διευθυντής, αναφερόμενος σε βιωματικές ενθυμήσεις του από την περίοδο της επταετίας και της μεταπολίτευσης, ως μαθητής, φοιτητής και εκπαιδευτικός. Δεν έλειπε φυσικά και το βίντεο-ντοκουμέντο της εποχής, ενώ ακούστηκαν και τραγούδια που είναι συνδεδεμένα με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Η πρωτοτυπία του αφιερώματός μας, όμως, έγκειται στο ότι οι μαθητές τριών τμημάτων του σχολείου μας συνέθεσαν τρία κείμενα, που αξίζει να δημοσιοποιηθούν, γιατί είναι προϊόν συλλογικής προσπάθειας και εκφράζουν το ανήσυχο πνεύμα αλλά και την αγωνιστικότητα της νέας γενιάς, που ενώ συχνά κατηγορείται για αδράνεια, στην πραγματικότητα κρύβει μέσα της τεράστιο δυναμισμό.

Ευχαριστούμε πολύ όλους τους μαθητές μας που είτε συμμετείχαν με οποιονδήποτε τρόπο στη γιορτή, είτε ήταν παρόντες θεατές και με πολύ σεβασμό και προσοχή την απόλαυσαν.

 

Ακολουθούν τα κείμενα των μαθητών μας:

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ Α1

Σκέψεις ενός γονιού που το παιδί του είναι μέσα στο Πολυτεχνείο

Πότε θα γυρίσει το παιδί μου;

Φοβάμαι μήπως δε γυρίσει πίσω, μήπως δεν το ξαναδώ

Άραγε ζει;

Που να΄χει μπλέξει, μήπως είναι μάταιος ο αγώνας αυτός;

Θεέ μου, προστάτευσε το παιδί μου στο δίκαιο αγώνα του…

Αγωνίζεται για την ελευθερία, αλλά θέλω να γυρίσει πίσω ασφαλές

Το παιδί μου θα τα καταφέρει, σίγουρα θα΄ναι καλά,

τρέμω, αλλά νιώθω συνάμα τόση περηφάνεια!

Πρέπει να κάνω κουράγιο, να δείξω δύναμη

Δεν με χωράει το σπίτι, θα πάρω τρόφιμα και φάρμακα και θα πάω εκεί!

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ Α2

Ημερολόγιο ενός μαθητή Λυκείου κλεισμένου στο Πολυτεχνείο

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σου γράφω πάλι βιαστικά, γιατί η κατάσταση στο Πολυτεχνείο γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Τα τρόφιμα και τα φάρμακα λιγοστεύουν. Οι τραυματίες πληθαίνουν.

Τα πράγματα δεν φαίνονται να εξελίσσονται καλά.

Άσχημες εικόνες και συναισθήματα με κατακλύζουν

Το πρόσωπο ενός σκοτωμένου παιδιού δεν φεύγει από μπροστά μου

Φοβάμαι πολύ για μένα και τους ανθρώπους γύρω μου

Η αμφισβήτηση για την δικαίωση του αγώνα μας με κάνει να αμφιβάλλω γι΄αυτόν

Αξίζει άραγε το ρίσκο ή άδικα αγωνιζόμαστε;

Όμως, τι παιχνίδια μου παίζει το μυαλό εξαιτίας του φόβου;

Αγωνίζομαι για το σπουδαίο ιδανικό της ελευθερίας

Τι ειρωνεία! Η δημοκρατία έχει πεθάνει στην χώρα όπου γεννήθηκε

Ακούω τα τάνκς που πλησιάζουν!

Ελπίζω να σου ξαναγράψω, ημερολόγιό μου,

Γιατί ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ…

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ Β3

ΘΕΛΩ ΝΑ…

Θέλω να ζω ασφαλής

Θέλω να ζω σ΄ έναν ειρηνικό και καθαρό πλανήτη

Θέλω να μη μου λένε ψέματα

Θέλω να με αγαπάνε και να με στηρίζουν

Θέλω σωστά πρότυπα

Θέλω έντιμους πολιτικούς στην υπηρεσία του κοινού συμφέροντος

Θέλω ουσιαστική παιδεία και ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση

Θέλω να εργάζομαι και να αμείβομαι αξιοπρεπώς

Θέλω να εκφράζω ελεύθερα την άποψή μου

Θέλω να αποφασίζω και να ζω αυτόνομα

Θέλω να διασκεδάζω και να περνάω καλά

Θέλω  να μπορώ να ελπίζω

Θέλω να ονειρεύομαι

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ: ΜΑΓΔΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ