Στην εκδρομή μας στην Αθήνα, οι καθηγητές και οι μαθητές της Γ’ Λυκείου του 1ου ΓΕΛ Βέροιας είχαμε την τιμή να υποδεχτούμε έναν από τους πλέον αξιόλογους πνευματικούς ανθρώπους του τόπου μας, τον Τίτο Πατρίκιο. Παραθέτω το κείμενο του συναδέλφου φιλολόγου,Αλεξάνδρου Ζαφειρόπουλου ,ο οποίος με βαθιά αγάπη και θαυμασμό για το μεγάλο Δάσκαλο, οργάνωσε αυτήν τη συνάντηση.
«ΠΟΙΗΣΗ ΙΙ
Βανάκι πολύχρωμο της δεκαετίας του ’60
η Ποίηση
Κινείται με χαμηλή ταχύτητα
στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης
Μένει πίσω απ’τους μονότονους ήχους των λέξεων
που απερίσκεπτα παραβιάζουν
το όριο ταχύτητας
προκαλώντας
τα συνήθη ατυχήματα
Συνάντηση με τον ποιητή
Έφτασε στη είσοδο του ξενοδοχείου Stanley με ένα βανάκι πολύχρωμο της δεκαετίας του ’60. Ο οδηγός του μας συστήθηκε και πέρασε μέσα περπατώντας με δυσκολία, καθώς το τραυματισμένο του γόνατο δεν τον βοηθούσε να προχωρήσει με άνεση. Όταν μπήκε στην αίθουσα που είχαμε μαζευτεί ,όλοι απορήσαμε πώς μπόρεσε να σηκώσει την κόκκινη τσάντα που είχε περασμένη χιαστί στον ώμο του. Δε φαινόταν γεμάτη, μα όταν την άνοιξε τότε καταλάβαμε πόσο βαριά ήταν. Ασήκωτη για την ηλικία του. Και καθώς τίποτα κρυμμένο δεν άφησε να μείνει, σκύψαμε μέσα και βρήκαμε. Τι χωματόδρομοι, τι χρόνια της πέτρας, τι αντιδικίες και μαθητείες, τι θάλασσες της επαγγελίας, τι ηδονές των παραστάσεων, τι αντιστάσεις των γεγονότων και νέες χαράξεις ,τι λυσιμελείς πόθοι και συγκατοικήσεις με το παρόν, τι συναντήσεις με την ποίηση και περιπέτειες σε τρεις σχεδίες, τι πειρασμοί της νοσταλγίας.
Και στο τέλος, όταν ήρθε η ώρα να φύγει, στον πάτο έψαξε της τσάντας και μας κέρασε γεμιστές με πετιμέζι στιγμούλες σε σχήμα δακρύων για να τις έχουμε μαζί μας ,να πίνουμε πότε πότε στην υγειά του.
Στην Αθήνα ημέρα Σάββατο 10/12/22 μετά τις εφτά το απόγευμα «