28-02-2024
Τέμπη…ένας χρόνος μετά…
Στον συλλογικό τραυματισμό των ημερών,
Ανάγκη το συγκεκριμένο γεγονός να αποσπαστεί από τη λήθη
Ανάγκη να αποδοθεί Δικαιοσύνη, για να μην μας στοιχειώνουν τα αν
Για φύλλα χαρτιού που καίγονται
Κλαίτε,
μα εμείς πονάμε
Όλα αυτά για φύλλα χαρτιού
που καίγονται τόσο εύκολα
όσο η σάρκα τους
Από εκείνους μονάχα οι αναμνήσεις μένουν
Αυτές θάβουνε οι μανάδες
Σ’ αυτές λένε «Αντίο»
Στο τέλος εκείνοι κοιμούνται αιώνια
Ενώ εσείς σε άνετα
υποκρισίας στρώματα κοιμάστε
ΚΟΥΜΤΣΙΔΟΥ Κωνσταντίνα
Η ψεύτικη στεναχώρια
Των πολιτικών υποκριτών
η ψεύτικη στεναχώρια και απολογία
είναι πολύ ευκολότερη
από το ψεύτικο χαμόγελο
που από δω και πέρα
θα φορούν οι οικογένειες
των ανθρώπων που έφυγαν,
μέχρι να φύγουν και οι ίδιοι.
ΜΠΑΓΙΟΥ Ελευθερία
Δε φεύγουν οι ψυχές
Στη μνήμη των αδικοχαμένων
Δε φεύγουν οι ψυχές μαζί με τους ανθρώπους
Μένουν εδώ· κοιμούνται και ξυπνάνε
σφιχταγκαλιασμένες στο πλευρό μας
Στέκουν στο κατώφλι και μας χαιρετούν
Υπομονετικά περιμένουν να γυρίσουμε
στην ίδια θέση που τις είχαμε αφήσει
Στο γιορτινό τραπέζι μαζί μας κάθονται
χωρίς να τρώνε ούτε να πίνουν
Δεν το ’χουνε, βλέπεις, πια ανάγκη οι δόλιες
Την ώρα που ξαπλώνουμε ιστορίες λένε απ’ τα παλιά
Τότε που κουβαλούσαν του σώματος τα βάρη
Μόνο που τώρα δίχως σώμα, δίχως το αίμα να κυλάει
στη σκελετωμένη φλέβα μονάχες ξεπαγιάζουν
Γι’ αυτό κοντά μας μένουν· να ζεσταθούν οι έρημες λιγάκι
Και μεις -εξίσου έρημοι- νομίζουμε στον άλλο κόσμο
μακριά από συγγενείς και φίλους πάνε
αzαφ